ဆရာငိုတယ္

ဆရာငိုတယ္

ဓါတ္ပံု- ေကအိုင္စီ

ျဖဴစင္သန္႕ရွင္း၊ ရနံ႕သင္းနဲ႕
ျပစ္ကင္းရင္ေသြး၊ ပန္းကေလးေတြ
ပညာရည္နိဳ႕၊ေသာက္စို႕ခြင့္မၾကံဳ
မဆံုခဲ့ရ၊ မလွၾကစဥ္
ေကာင္းကင္ၾကီးကညိဳတိုိတို။

ေဒါသစစ္မီး၊ ေလာဘစစ္မီး
မီးေလာင္ရာေတာ၊ ေဒသေၾကာဝယ္
လူမမယ္မ်ား၊ ျပည့္အင္အားမွာ
က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕၊ ပညာခ်ိဳ႕တဲ့
ပန္းတိုင္မဲ့ရာ၊ ၾကီးျပင္းလာခ်ိန္
ေရတိမ္နစ္ၾက၊ အညတရနဲ႕
ဒုကၡရင္ခြင္၊ လဲျပိဳစဥ္ဝယ္
ေကာင္းကင္ၾကီးကငိုမလိုလို။

လူလားေျမာက္ေစ၊ ပြဲတင့္ေစေရး
ေရေလာင္းေပါင္းသင္၊ ထိမ္းပဲ့ျပင္ခဲ့
ဥယ်ာဥ္ေက်ာင္းကေလး၊ ဗိမၼာန္ေလးဟာ
ညစ္ေၾကးေလာင္မီး၊ ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ခါ။
သူ႕ေစတနာ၊ ဝါသနာ
အနစ္နာမ်ား၊ ေစာ္ကားခံရခ်ိန္
ညိဳမွိန္မဲေမွာင္၊ ဘဝေမွာင္ထဲ
အားေတြခဲ၊ ဇြဲေတြတင္းရင္း
ေျမသလင္းထံ၊ ေက်ာက္နံရံမွာ
သူၾကံဖန္တီး၊ သားသမီးေတြ
တတ္သိေစေရး၊ သင္ၾကားေပးဝံ့သူ။

ပညာရွာ၊ စာသင္ခန္းမွ
အတင္းအဓမၼ၊ အၾကမ္းပတမ္း
ငမ္းမရဆြဲ၊ ေပၚတာထဲလိုက္ေစ
ကေလးေတြ၊ ေျမးေတြအတြက္
ဝမ္းနည္းမ်က္ရည္၊ ရွိဳက္လ်က္က်စဥ္
ေကာင္းကင္ၾကီးကလဲျပိဳေတာ့မလို။

သခ်ၤာပညာ၊ ေကာင္းစြာသင္ျပ
ခြဲတမ္းခ်၊ ခြဲျခမ္းျပေပမဲ့လည္း
တစ္ေလွထဲစီး၊ တစ္ခရီးတြင္း
ညီရင္းအစ္ကို၊ ေမာင္ပ်ိဳနွမေတြေတာင္
အေမွာင္ေတြဖံုး၊ အေရာင္ေတြသုဥ္းျမဲ
တလြဲအတတ္၊ မခြဲတတ္ခဲ့တဲ့
အတည့္မလိုက္၊ တပည့္မိုက္ေၾကာင့္ေလ
အျပံဳးေတြခမ္း၊ ရွံဳးေတြလႊမ္းစဥ္
ေကာင္းကင္ၾကီးညိဳ၊ ကမၻာျပိဳၾကသမို႕
ဆရာငိုတယ္၊ ဆရာငိုတယ္၊ ဆရာငိုတယ္။ ။

(လကၤာဒီပ)

မိမိညီအစ္ကို ကရင္အခ်င္းခ်င္းကိုေသာ္မွ် စာနာမထားေတာ့ေသာ ခြဲထြက္ကရင္တစ္စုနွင့္ မဟာဝါဒီေတြေၾကာင့္ ကရင္ကေလးငယ္မ်ား၏ ေနာင္ေရးသည္ အင္မတန္မွ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ အေျခအေနသို႕ေရာက္ေနပါသည္။ ေတာထဲ၊ေတာင္ထဲ၊
ဒုကၡမ်ားစြာၾကားထဲ အသက္ကို ပဓါနမထားဘဲ ရင္ေသြးငယ္မ်ား၏ အနာဂတ္ေရးေရွးရွဳျပီး ပင္ပန္းဆင္းရဲၾကီးစြာ သင္ၾကား
ျပသေပးေနေသာ အနႏၲဂိုင္းဝင္ အာဇာနည္ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကိုေလးစားတန္ဖိုးထားလ်က္ ဤကဗ်ာကိုအမွတ္တရ ေရးဖြဲ႕
စပ္ဆိုခဲ့ပါသည္။